Mediahypes, notitieblokjes en rennende honden

Hij rende, heel hard, diagonaal over een weiland. Ik zat in de trein tussen Leiden en Den Haag en zag de hond in een flits voorbij schieten. Er was niemand bij hem in de buurt, hij rende nergens achteraan en zijn einddoel was ook volkomen onduidelijk.

Goud omrand

Zinnen die schuren als zand tussen je tenen. Die pijn doen alsof nagels over de binnenkant van je buik glijden. Die je in een overvolle tram spontaan laten huilen of die je eenzaam op het strand onbedaarlijk laten lachen.

Nul woorden

Aantal nieuwe woorden. NUL. Ja echt, deze week heb ik geen letter op papier gekregen. Mijn nieuwe thriller bouwt de spanning op door stil te vallen. Dit tweede boek is een stiefzusje geworden van mijn debuut ‘2013’.

Terreur op 30 april?

Was je niet bang dat het echt ging gebeuren?’ Deze vraag is mij tijdens mijn boekpresentatie heel vaak gesteld. Mijn roman 2013 gaat kort gezegd over een mogelijke aanslag op de inhuldigingsdag van Willem Alexander.

Bladblazersterreur

Het ging zo lekker vanochtend. Mijn tweede roman groeide onder mijn handen. De zinnen sprongen van mijn toetsenbord en letters renden door mijn hoofd. Binnen twee uur stonden 750 woorden op papier. Maar toen, onnodig onverwacht, brulden ineens de machines.

Liefdevolle verwaarlozing

De agent schuift zijn pistool een paar keer over tafel. Als een kind dat gedachteloos met zijn autootje speelt. Het gebaar moet ongetwijfeld tonen dat de moord voor hem geen prioriteit heeft, maar Patrick negeert zijn desinteresse. ‘En heeft hij bekend?’

Advertisement

Obama | Ik mis je

Ik mis je. Ik mis je rustige blik die mij verzekert dat alles goed komt, je ironische glimlach die toont dat je de wereld begrijpt en je weloverwogen woorden die vastberadenheid en bevlogenheid uitstralen. Maar hoe kan ik je zo missen als ik je nooit echt hebt gekend?

Sneltreinvaart

Je boek leest als een trein’, is een compliment dat ik dagelijks over mijn debuut krijg. Mensen zeggen het vaak verontschuldigend. Alsof het een verkapte belediging is. Want alleen een ingewikkeld boek, waar je echt je tanden in moet zetten, is toch een goed boek?

Are you a real European author?

Ze zaten aan een kleine tafel en ze bespraken in vet Amerikaans het Thaise menu. Een frêle moeder en haar stevige dochter. Beiden in zijden waden gekleed en met een strak knotje op het hoofd. Onverwacht werden deze twee vrouwen mijn belangrijkste schrijfmuzen.